به بهانه‌ی کتاب جدید سریع‌القلم؛ مدل‌ذهنی متناسب با ایران دیجیتالی

پیش‌نوشت: طولانی شده و می‌شد این متن را کوتاه‌تر نوشت. برای همین می‌توانید مستقیما ایران سال ۱۴۲۲ را بخوانید و از باقی متن بگذرید.

 

پیش‌نوشت بعدی: قبل از اینکه نکاتی که به ذهنم آمده را بنویسم دوست دارم متن تقدیمی کتاب تازه منتشر شده‌ی محمود سریع‌القلم را بنویسم، تا ذهنیتی را از همین ابتدا به خواننده تلقین نکنم (کاری که در نوشته‌های پیشین این وبلاگ به وسیله‌ی عنوان‌گذاری گفته‌های ایشان، کرده‌ام!) بنابراین لطفا اصل متن ایشان را بخوانید و اگر صلاح دیدید یا فرصت کردید ترشحات ذهنی من را هم می‌توانید نگاهی بیندازید، مخصوصا اگر مانند من دانشجوی (آنلاین یا آفلاین) MBA هستید، یا اینکه توسعه‌ی دهنده (وب یا نرم‌افزار یا چیزهای دیگر) هستید.

 

ایران سال ۱۴۲۲

تقدیم به ایرانیانی که در سال ۱۴۲۲ زندگی خواهند کرد به طوری که:

۱- در انتخابات مردم به احزاب رای خواهند داد نه افراد؛

۲- صادرات پتروشیمی ایران، سهمی جزء پنج کشور اول جهان را خواهد داشت؛

۳- در جاده‌ها، هر ۲۵ کیلومتر، یک بخش استراحت وجود خواهد داشت؛

من برای جامعه‌ام چه‌کردم؟ (لطفا شما هم ریاکارانه بگویید!)

این متن را زمانی می‌نویسم که آمادگی‌اش را ندارم، نه برایش فکر کرده‌ام که چگونه باشد بهتر است، نه چندان در مود آینده این گزارش‌ها فکری دارم، که اگر بیشتر صبر کنم کاری پیش نمی‌رود.

قرار است اینجا هر کار خوب و کوچک -و با احتمال کمتر- کار بزرگ و خوبی کردم بنویسم.

این را از فواد ایده گرفتم. اما قبل از آن در وبلاگ آقا معلم، در نوشته سرطانی به نام وطن یا چرا وطن‌پرست نیستم، در مدرسه (در قالب درس میکرواکشن، مهربانی‌های کوچک زندگی و هر چقدر هم کوچک، اقدامی انجام دهیم ، انتخاب زمان مناسب و جاهای دیگری که الان یادم نیست، این‌کارها تشویق شده است.

در این‌هایی که لینک کردم مفاهیم متفاوتی بیان شده، اما یک رشته ثابت دارند که آن یک اقدام است.

کنسرو تاریخ مصرف گذشته و دیگر مواد لازم برای تروریست شدن

توجه: متن زیر را کسی نوشته که کمی با تفکر سیستمی آشناست کمی هم با مفهوم مدل ذهنی.

اصل متن: وقتی که این ویدیو و این خبر را دیدم چندان تعجب نکردم، اتفاقا تعجبم از آنجا بود که با این جامعه‌ای که ما داریم چندان از  این نوع ویدیوها و خبرها را ندیده‌ام، چون کاملا منطقی است وقتی در کشور خودمان کسانی را میبینم که بخاطر جلوگیری از ضررهایی که خود مسببشان بوده‌اند و تلاش برای پرداخت هزینه آن اشتباه، سعی می‌کنند هزینه‌ها را به گردن بغل دستی‌شان بیندازند.

کاری ندارد که!

کنسروها را برمی‌داریم و آنها که قوطی مناسبی دارند را دوباره رنگ می‌کنیم و لیبل میچسبانیم و آنهایی هم که مواد آنها از شدت فساد قوطی‌شان هم خراب شده است را هم دوباره قوطی خواهیم داد و بسته بندی خواهیم کرد، مگر سخت است؟

ایران آینده: تبلیغات فرهنگی «روی» قبض گاز

قبلا پشت قبض‌‌ها، روی بلیط اتوبوس، روی کبریت و جاهای دیگه که الان حضور ذهن برای گفتنشون رو ندارم نصیحت‌هایی دیده بودم، الان دیدم روی قبضی که برامون اومده نوشته شده:

 

به کودکان خود بیاموزیم که مهر بورزند، به خود و دیگران مهر بورزند و تعارض را بدون خشونت حل کنند.

(معاونت اجتماعی دادگستری)

 

قبلا فکر می‌کردم که چه‌کار خوبی می‌کننن که از یه فضایی که بلااستفاده مونده بعنوان یک منبع برای کارهای مفید استفاده می‌شه.

بعدا با خودم گفتم آیا این روش‌ها جواب میده اصلا؟

چه آماری وجود داره که این موضوع رو تصدیق کنه و حداقل چند درصد خشک و خالی رو نشون بده، که بله واقعا حداقل دو سه درصدی مفید بوده.